پدر امام هادي امام محمّد جواد فرزند علي بن موسي الرضا فرزند و وارث امامت موسي بن جعفر بن محمّد بن علي بن الحسين بن علي بن ابي طالب ، اصيل ترين و ريشه دارترين خاندان عرب در اسلام مي باشد و بشريت هرگز خانداني بدين عظمت و بزرگواري را جز همين خاندان به خود نديده است . اين خاندان معلم انسانيت در پيمودن مسير كمال بوده اند و خداوند به وسيله آنان و با خون شهيدانشان شجره طيّبه توحيد را آبياري نموده است .
پدر امام هادي ، حضرت جواد از نوابغ و اعجوبه هاي روزگار بود و پس از وفات پدر (حضرت رضا) در سن هشت سالگي (حدود هفت سال و چند ماه) رياست عامه مسلمين و مرجعيّت ديني را به عهده گرفت . حكومت بني عباس كه فرصت را براي امتحان حضرت و در نتيجه درهم پيچيدن طومار امامت كه از عناصر اساسي تفكر شيعي بشمار مي رفت مناسب ديده بود، يحيي بن اكثم را كه از علماي عصر بود فرا خواند تا امام را در معرض امتحان درآورد . يحيي نيز در برابر جمع كثيري از وزرا، علما، و ديگر وابستگان حكومت بني عباس از امام جواد سو الي فقهي كرد امام در پاسخ ، آنچنان فروع و شقوق مسئله را يكايك بيان كرد كه يحيي سرگشته شد و به سرمايه كم خود و توانايي علمي امام اعتراف كرد . اين قدرت علمي بي نظير امام به اضافه ديگر موارد به سرعت در ميان مردم منتشر گشت و نقل مجالس و محافل شد و از شهري به شهري ، دهان به دهان انتقال يافت ، ما ( بحمداللّه) توفيق آن را يافتيم كه در كتاب ديگرمان از زندگي اين امام عظيم – عليه السلام – بحث كنيم لذا در اينجا به طرح مجدد آن مسائل را نداريم .