و در همين كتاب از مرحوم كشي نقل ميكند كه سهل بن زياد آدمي گفته بعضي از اصحاب ما به امام علي النقي عليه السلام نوشت: فدايت شوم اي سيد من علي بن حسكه كه از دوستان شماست و ميگويد: شما خدايي و او پيامبر شماست ادعا دارد كه شما به او دستور دادهايد كه چنين اظهار نمايد و گمان ميكند كه مراد از نماز و روزه و حج و زكات، معرفت و شناخت شما و معرفت مانند علي بن حسكه است كه ادعاي نبوت و نمايندگي از طرف شما دارد. و ادعا دارد كه خودش مومن كامل است، بندگي و نماز و روزه و حج از او ساقط شده است، ميگويد: همه احكام و شرايع عبارت است از مقامي كه براي شما ثابت است، اگر صلاح ميدانيد بر دوستانتان منت گذاريد جوابي مرقوم فرماييد و ايشان را از هلاكت نجات دهيد. امام عليه السلام در جواب نوشت: «كذب ابن حسكه عليه لعنه الله و يحسبك اني لا اعرفه في موالي ما له لعنه الله فوالله ما بعث الله محمدا و الانبياء قبله الا بالحنيفيه و الصلاه والزكاه و الصيام و الحج و الولايه و ما دعا محمد صلي الله عليه و آله و سلم الا الي الله وحده لا شريك له و كذلك نحن الاوصياء من ولده نعبد الله لا نشرك به شيئا ان اطعناه رحمنا و ان عصينا عذبنا، ما لنا علي الله من حجه بل الحجه لله علينا و علي جميع خلقه ابرا الي الله مما يقول ذلك و انتفي الي الله من هذا القول فاهجروهم لعنهم الله و الجئوهم الي ضيق الطريق فان وجدتم احدا منهم فاخدش راسه بالحجر». «ابن حسكه دروغ ميگويد خدا او را لعنت كند و براي تو از جهت دروغگويي او همين بس است كه من او را از دوستان خويش نميشناسم خدا او را لعنت نمايد چه ميگويد، به خدا سوگند، خدا محمد و پيامبران پيش از او را مبعوث نفرمود مگر براي اينكه مردم را به دين حنيف و خواندن نماز و اداي زكات و گرفتن روزه و انجام حج و پذيرفتن ولايت و توحيد و يگانگي خدا دعوت نمايند و همچنان ما امامان از فرزندان محمد صلي الله عليه و آله و سلم بندگان خداييم براي او شريك قرار نميدهيم اگر او را اطاعت نموديم ما را مورد رحمتش قرار ميدهد و اگر او را معصيت نموديم ما را عقوبت مينمايد براي ما بر خدا حجتي نيست بلكه براي خدا بر ما حجت است بيزاري ميجويم از كسي كه چنين ادعاهايي دارد و اين سخنان و ادعاها را انكار مينمايم پس از آنان دوري كنيد – خدا آنان را لعنت نمايد – و آنان را در تنگنا قرار دهيد اگر بر كسي از آنان دست يافتيد سر او را با سنگ بكوبيد».