تجلي رهبري و احساس مسئوليت اجتماعي و بهرهبرداري از وضعيتهاي موجود براي بيان حق از ويژگيهاي امام است. نمونه نخست: مجلس ضيافتي براي يكي از فرزندان خليفه برگزار گرديد و امام نيز به آن ضيافت دعوت شد و حضور امام موجب سكوت مجلس گرديد، ولي جوانكي بياعتناء به حضرت حرف ميزد. و قهقهه ميكرد، بدين طريق ميخواست امام را سبك و به او اهانت كند، حضرت به او فرمود: اين چه خندهاي است كه دهان خود را به آن پر ساختهاي و از ياد خدا غفلت نمودهايي؟ در حالي كه تا سه روز ديگر به مردگان خواهي پيوست، ناگهان جوان دست از عمل قبيح خود كشيد. ناظران و حضار مجلس براي صحت و صدق بيان حضرت روز شماري ميكردند كه روز سوم فرا رسيد و جوان فوت كرد.