اكثر شيعيان در قرن نخست از شهر كوفه بودند. اين مطلب با مراجعه به كتب رجالي شيعه به خوبي به دست ميآيد، زيرا ملقب
شدن اين افراد به كوفي، بهترين ملاك براي شناخت آنان ميباشد. از دوران امام باقر و امام صادق عليهما السلام به اين طرف،
لقب “قمي ” در آخر اسماء تعدادي از اصحاب ائمه به چشم ميخورد. اينها اشعريهاي عرب تباري بودند كه در قم ميزيستند.
در زمان امام هادي عليه السلام، قم مهمترين مركز تجمع شيعيان ايران بود و روابط محكمي ميان شيعيان اين شهر وائمه )
طاهرين وجود داشت. در كنار قم، دو شهر آبه (يا آوه) و كاشان نيز تحت تأثير تعلميات شيعي قرار داشته و مردم اين شهرها از بينش
شيعي مردم قم پيروي ميكردند. مردم قم و آوه، همچنين براي زيارت مرقد مطهر امام رضا عليه السلام به مشهد مسافرت ميكردند
( كه امام هادي نيز آنها را در قبال اين عمل ” مغفور لهم “وصف كردهاند.