شيخ طوسي از يعقوب بن يزيد كاتب نقل مي كند كه:
امام هادي عليه السلام فرمود: چون حاجت مهمي داشتي، روزهاي چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را روزه بگير، و اول روز جمعه غسل كن، و در حد توان خود به فقيري صدقه بده، و در جايي از حياط خانه يا جاي ديگر كه ميان تو و آسمان سقف و پرده اي نباشد بنشين، و چهار ركعت نماز بگزار، در ركعت اول، حمد و يس، و در ركعت دوم، حمد و حم دخان، و در ركعت سوم، حمد و واقعه، و در ركعت چهارم، حمد و ملك را بخوان، اگر اين سوره ها را نمي داني، در همه، حمد و قل هو الله احد را بخوان، و چون از نماز فارغ شدي، كف دو دست خود را آسمان بگير و بگو:
خدايا! ستايش از آن توست، ستايشي كه شايسته ترين، و پسنديده ترين، و واجب ترين، و محبوب ترين ستايش ها نزد تو باشد، و ستايش از آن توست، آنچنان كه خود سزاواري، و براي خود مي پسندي، و آنچنان كه هر بنده ي پسنديده ات ستايش مي كند، و ستايش از آن توست، آنچنان كه همه ي پيامبران، و رسولان، و فرشتگانت ستايش مي كنند، و آنچنان كه سزاوار عزت و كبريايي و عظمت تو است، و ستايش از آن توست، ستايشي كه زبان ها از بيانش ناتوان، و گفتارها از رسيدن به پايانش باز مانند، و ستايش از آن توست، ستايشي كه از رضاي تو كم نيايد، و هيچ يك از خوبي هاي تو برترش نباشد.
خدايا! ستايش مي كنم تو را در راحتي و زيان، و سختي و فراواني، و عافيت و بلا، و سال ها و روزگاران دراز، و ستايش مي كنم تو را در برابر نعمت ها و خوشي ها كه عطايم فرموده اي و نزد من است، و در برابر آنچه بخشوده اي، و آزموده اي، و عافيت داده اي، و روزي بخشيده اي، و عطا فرموده اي، و فضيلت و شرافت و كرامت داده اي، و به دين خود هدايت كرده اي ستايشي كه هيچ بياني به آن نرسد، و هيچ گفتاري آن را در نيابد.خدايا! ستايش از آن توست، ستايش ويژه ي آنچه به من داده اي از احسان و نيكي و برتر شمردن من بر ديگري، و ستايش از آن توست، در برابر آفرينشم كه اعتدال بخشيدي، و ادبم كه نيكو ساختي، اين ها همه، منتي از تو بر من است، نه به خاطر استحقاق پيشيني كه من داشته باشم. پروردگارا! كدام نعمت را تو به من نداده اي، و كدام شكر را از من سزاوار نيستي، با لطف تو، به لطف تو خرسندم، و به كفايت تو به جاي ديگران راضيم.پروردگارا! تو بر من نعمت مي دهي، احسان مي كني، فضيلت مي بخشي، خوبي مي كني، و داراي شكوه و بزرگواري، و بخشش ها و نعمت هاي بزرگي.