بازگشت

زيارت جامعه و برائت از جبت و طاغوت


گروه دوّم و سوّم از كساني كه برائت و بيزاري جستن از آنها لازم است «جبت» و «طاغوت» ميباشند. واژه «جبت»، اسم جامد است و هيچگونه مشتقّاتي ندارد و گفته شده يك لغت حبشي به معني «سحر» و يا «شيطان» است. بعضي آن را به معني «بت و هر معبود غير خدا» دانستهاند. بعضي بر اين باورند كه جبت و طاغوت نام دو بت، در قوم بنياسرائيل بوده كه جمعيّتِ غير مومنِ يهود براي آن دو بت احترام خاصي قائل بودند و حتّي در برابر آنها سجده ميكردند. لذا زائر در اين فراز از زيارت، از دو گروه ديگر بيزاري ميجويد و آن دو گروه، دو بُتي هستند كه در امّت اسلام قد برافراشته، بر ائمّه معصومين عليهم السلام ظلم كرده، غاصبانه حقوق حضرت زهرا عليها السلام و حضرت علي عليه السلام را چپاول كرده و دو بت در امّت اسلام شدند كه عدّهاي براي آنها احترام قائل شدند و به دنبال آنها افتادند و خشت كج در دين و امّت دينيِ پس از رسول اللّه صلي الله عليه وآله بنيان گذاردند و اين ديوار كج تا قيام حضرت مهدي عليه السلام به كجي بالا رفته است. علاّمه علي بن الحسين بن عبدالعالي، معروف به محقّق كركي، در شرح لعن بر جبت و طاغوتْ رسالهاي به نام «نفخات اللاهوت في لعن الجبت و الطاغوت» دارد. در اين رساله اشاره شده كه در روايتهاي شيعه، جبت و طاغوت به دو بت قريش تعبير شدهاند. حضرت علي عليه السلام در قنوت نماز، دعايي دارد كه به «صنميِ قريش» مشهور شده و در آن به بتهاي قريش لعنت فرستاده و از آنها بيزاري ميجويد. بزرگاني همچون علاّمه مجلسي قدس سره به شرح آن دعا پرداختهاند. پس زائر از «جبت و طاغوت» كه بتهاي عَلْم شده در امّت اسلام هستند، بيزاري ميجويد و حتّي لعنت فرستادن بر آنها را از شرايط ايمان ميداند. قال الصادق عليه السلام: «مَنْ اقرّ بِسَبْعه اَشْياء فَهُو مُوْمن الْبَرائه مِنْ الجِبْتِ و الطَّاغوت و الإِقْرار بِالوِلايه و الإيمان بِالرجْعَه و…».امام صادق عليه السلام فرمودند: هر كس اقرار به هفت مطلب نمايد، مومن است؛ برائت و بيزاريجويي از جبت و طاغوت، اقرار به ولايت و امامت، ايمان به بازگشت و رجعت و….

***