اما سند زيارت جامعه به درجه ي قطع و يقين از صحت رسيده است، شيخ الطايفه – شيخ طوسي – در كتاب تهذيب، و رئيس المحدثين، شيخ صدوق در كتاب «من لا يحضره الفقيه و در كتاب عيون و ديگران آن را نقل كرده اند. مرحوم مجلسي مي گويد: «اين زيارت از نظر سند، در سست ترين و از نظر مطلب عميقترين و از نظر لفظ فصيحترين و از نظر معني، بليغترين زيارتنامه ها و پرارجترين همه است.» محمد بن اسماعيل برمكي از موسي بن عبدالله نخعي اين زيارت را نقل كرده است و ما گوش به سخنان وي مي سپاريم تا چگونگي مطلب را براي ما بازگو كند، مي گويد: به علي بن محمد بن علي بن موسي بن جعفر بن محمد بن علي بن حسين بن علي بن ابي طالب عليهم السلام، عرض كردم: يابن رسول الله! سخني را به من بياموزيد كه موقع زيارت يكي از شما بليغ و كامل آن را بگويم. فرمود: «وقتي كه به آستانه ي در رسيدي بايست و در حالي كه غسل كرده اي بر زبان جاري كن، و چون وارد حرم شدي و قبر مقدس را ديدي بايست و بگو: الله اكبر، الله اكبر – سي مرتبه ديگر- خدا را تكبير بگو و بعد، نزديك قبر برو، و باز چهل مرتبه خدا را تكبير بگو كه مجموعا صد مرتبه بشود. امام عليه السلام پس از اين سخنان، زيارت را شروع كرد.»