هنگام سختي يا دشواري ها و درخواست حاجت مهمي ، يا آنكه وقتي مشكلي براي امام پيش مي آمد حضرت دعاي شريف ذيل را مي خواندند . راويان در اين باره نقل مي كنند كه :
حضرت قبل از خواندن دعا سه روز پياپي يعني چهارشنبه ، پنج شنبه و جمعه را روزه مي گرفتند، در صبح روز جمعه پس از غسل به مسكيني صدقه مي دادند و سپس چهار ركعت نماز مي خواندند : در ركعت اول ، سوره حمد و يس ، در ركعت دوم ، سوره حمد و حم (دخان)، در ركعت سوم ، سوره حمد و واقعه و در ركعت چهارم ، سوره حمد و تبارك (ملك) را تلاوت مي كردند و پس از فراغت از نماز دو دست نياز را به سوي آسمان بلند مي كردند و با اخلاصي تمام اين دعا را مي خواندند :
( بسم اللّه الرحمن الرحيم
(اللهم لك الحمد حمدا يكون احق الحمد بك ، و ارضي الحمد لك ، و اوجب الحمد لك ، واجب الحمد اليك ، و لك الحمد كما انت اهله ، و كما رضيته لنفسك و كما حمدك من رضيت حمده ، من جميع خلقك ، و لك الحمد كما حمدك به جميع انبيائك ، و رسلك و ملائكتك ، و كما ينبغي لعزك ، و كبريائك ، و عظمتك ، و لك الحمد حمدا تكل الا لسن عن صفته و يقف القول عن منتهاه ، و لك الحمد حمدا لا يقصر عن رضاك ، و لا يفضله شي ء من محامدك .
اللهم لك الحمد في السراء و الضراء و الشده و الرخاء، و العافيه و البلاء، و السنين و الدهور، و لك الحمد علي آلائك ، و نعمائك علي ، و عندي ، و علي ما اوليتني ، و ابليتني و عافيتني ، و رزقتني ، و اعطيتني ، و فضلتني و شرفتني ، و كرمتني ، و هديتني لدينك حمدا لا يبلغه وصف واصف ، و لا يدركه قول قائل .
اللهم لك الحد حمدا فيما آتيته الي من احسانك عندي ، و افضالك علي ، و تفضلك اياي علي غيري ، و لك الحمد علي ما سويت من خلقي ، و ادبتني فاحسنت ادبي منا منك لا لسابقه كانت مني ، فاي النعم يا رب لم تتخذ عندي ، و اي الشكر لم تستوجب مني ، رضيت بلطفك ، و بكفايتك من جميع الخلق خلقا .
يا رب انت المنعم علي ، المحسن ، المتفضل ، الجميل ، ذوالجلال و الاكرام ، و الفواضل و النعم العظام ، فلك الحمد علي ذلك ، يا رب لم تخذلني في شديده ، و لم تسلمني بجريره و لم تفضحني بسريره ، لم تزل نعماو ك عند كل عسر و يسر انت حسن البلاد و لك عندي قديم العفو . . .) .)
(پروردگارا ! سپاس و حمد تو را سپاسي شايسته تو، سپاسي پسنديده تو، سپاسي بايسته تو، سپاسي محبوب تو، سپاسي سزاوار تو آنچنانكه هستي و آنچنانكه براي خود مي پسندي و نيكانت تو را بدان گونه سپاس گفته اند از مخلوقات خودت .
پروردگارا ! حمد و سپاس تو را سزاست آنگونه كه همه پيامبران ، رسولان و فرشتگانت تو را سپاس گفته اند و شايسته عزت ، كبريا و بزرگواري و عظمت تو مي باشد .
پروردگارا ! حمد تو را؛ حمدي كه بر زبان ها از وصف آن عاجز و گفتار از نهايت آن درمانده باشد و تو را حمد مي كنم حمدي كه تو را پسند افتد و از صفات تو نكاهد .
پروردگارا ! در آسايش و سختي ، در تنگنا و گشايش ، در بهبودي و رنج و در همه روزگاران ، تو را سپاس مي گويم تو را سپاس مي گويم بر آنچه به من داده اي از نعمت ها، بيماري و بهبود از آن ، رزق و روزي ، فضيلت و شرف ، كرامت و هدايتم به دينت ؛ سپاسي كه وصف آن به زبان نيايد و هيچ كلامي ابعاد آن را نتواند بيان كند .
پروردگارا ! تو به من نيكي كردي و بر ديگرانم فضيلت بخشيدي و خلقتم را قرين اعتدال نمودي و مرا به بهترين آداب مو دب ساختي و در اين كارها سابقه و پيشينه اي از من نزدت نبود بلكه همه را از باب لطف و منت كردي پس كدامين لطف و نعمت را در حق من ندادي و كدام سپاس را بر گردن ندارم كه بجاي آورم . پروردگارا بر همه انعامت تو را سپاس مي گويم و به لطفت و بي نياز ساختيم از ديگران خشنودم .
خدايا ! تو به من انعام كردي ، نيكي نمودي ، مرحمت داشتي ، برازنده اي ، شكوهمند و با كرامتي و صاحب بخشش هاي شگرفي ، پس تو را بر همه آنها سپاس مي گويم .
پروردگارا ! مرا در سختي و تنگي فرو نگذاشتي و به گناهي مرا تسليم نكردي و به خطاي پنهاني مرا رسوا نساختي ، همواره بخشش و عطايت در گشايش و دشواري به من مي رسيد، تو آزمايشگر نيكي هستي و همواره مرا بخشوده اي .
پروردگارا ! مرا از بينايي ، شنوايي و ديگر اعضاي و هر چه از من كه زمين را سنگين مي كند بهره مند ساز .
پروردگارا ! نخستين سو ال ، حاجت ، درخواست ، خواهش و آنچه را كه بدان وسيله به تو نزديك مي شوم صلوات و درود بر محمّد و آل محمّد است و از تو درخواست مي كنم بر او و آنان درود فرستي به والاترين نحوه اي كه دستور داده اي بر ايشان درود فرستند و به بهترين وجهي كه تاكنون و تا روز قيامت كسي از بندگانت از تو درخواست كرده است و درخواست مي كند .
پروردگارا ! برايشان درود فرست به شمار درود فرستندگان در گذشته و آينده ؛ درودي پايدار همراه با رفعت و سرافرازي و فضيلت و بر تمام پيامبران و رسولانت و بندگان صالحت نيز درود فرست . درود و سلام خداوند بر محمّد و آل محمّد بيشمار باد .
پروردگارا ! از بزرگواري و بخشش تو آن است كه خواهان خود را نااميد نمي سازي و درخواست او را اجابت مي كني و هر كس را از تو چيزي نخواهد دشمن مي داري حال آنكه هيچ كس جز تو چنين نيست . اميدواري به رحمت و آمرزشت و اعتماد به فضل و احسانت مرا بر آن داشت تا تو را بخوانم و از تو درخواست كنم و از تو خواسته ام را طلب كنم .
پروردگارا ! توجه به پيامبرت و نورت و صراط مستقيمي كه بندگان را بدان وسيله هدايت كردي و با پرتو او شهرها را زنده نمودي و او را به كرامت ويژه مخصوص گرداندي و با شهادت ، او را برتري بخشيدي و در زمان فترت پيامبران او را برانگيختي ، پيشاپيش خواسته ام مي باشد (و او را شفيع خود قرار مي دهم) .
پروردگارا ! من به عيان و نهان پيامبرت و نهان اهل بيت او كه آنان را از هر رجس و پليدي پاك كردي و آنان را مطهر ساختي ايمان دارم . . .
پروردگارا ! ميان من و ايشان در دنيا و آخرت جدايي نينداز و كردار و اعمالم را به وسيله آنان مقبول و پذيرفته قرار ده .
پروردگارا ! بندگانت را به خود راهنمايي كردي و گفتي (منزه و متعالي است آن ذات) .
( (و اذا ساءلك عبادي عني فاني قريب اجيب دعوه الداع اذا دعان فليستجيبوا لي و ليو منوا بي لعلهم يرشدون) .)
(اگر بندگانم از تو درباره من پرسيدند، پس من نزديكم و دعاي خواهان را اگر مرا بخواند اجابت مي كنم پس طلب اجابت كنند و به من ايمان آورند، باشد كه هدايت شوند و راه يابند) .
و گفتي : ( (قل يا عبادي الذين اسرفوا علي انفسهم لا تقنطوا من رحمه اللّه ان اللّه يغفر الذنوب جميعا انه هو الغفور الرحيم) .)
(اي بندگانم كه بر خود اسراف و زياده روي كرده ايد از رحمت خدا نااميد نشويد كه خداوند تمامي گناهان را مي آمرزد بدرستي كه اوست بخشنده مهربان) .
و گفتي : ( (و لقد نادينا نوح فلنعم المجيبون ؛) و به تحقيق نوح ما را خواند و ما چه نيك پاسخگويانيم) .
آري پروردگارا ! تو بهترين خوانده شده هستي و بهترين خدايي و بهترين پاسخگو و تو گفتي :
( (قل ادعوا اللّه او ادعوا الرحمن اياما تدعوا فله الاسماء الحسني) .)
(بگو (اللّه) را بخوانيد يا (رحمن) را هر كدام بخوانيد پس براي اوست نام هاي بهتر) .
پروردگارا ! تو را به نام هايي مي خوانم كه بدانها پاسخ مي دهي و عطيه مي بخشي .
پروردگارا ! با تضرع و درويشي تو را مي خوانم و دعا مي كنم دعاي كسي كه غفلت ، او را تسليم كرد و نياز، او را فرسوده ساخته است . تو را مي خوانم چونان كسي كه درمانده شده و به گناه خويش اعتراف كرده و تو را بخاطر آمرزش بزرگ و بخشش و پاداش عظيمت به دعا خواسته است .
پروردگارا ! اگر كسي را به رحمت خود مخصوص گرداندي و به اطاعت اوامرت برخاست و هدف از خلقت خود را دانست و بر طبق آن عمل كرد تنها به توفيق و عنايت تو بدان منزلت دست يافته است .
پروردگارا ! اگر بنده اي به نيكي در حق ديگران به اميد جوايز و پاداش تو بپردازد آقاي من همه خواست و آمادگي من براي وصول به ديدار و پاداش تو بوده است پس از تو مي خواهم بر محمّد و آل محمّد درود فرستي و خواسته و حاجت مرا برآوري . . . (امام در اينجا خواسته خود را ذكر نموده و برآورده شدن آن را استدعا مي كرد) سپس مي افزود :
اي گرامي ترين بخشندگان و برترين احسان كنندگان بر محمّد و آل محمّد درود فرست و سينه بدخواه مرا تنگ ، زبانش را خاموش ، و چشمش را كور گردان و سرش را بكوب و او را به خود مشغول داشته آسيب و گزندش را به قدرت و توان خودت از من دور كن .
پروردگارا ! اين مجلس را آخرين مجلسي كه تو را در آن با تضرع و لابه مي خوانم قرار مده و اگر آن را آخرين مجلس قرار مي دهي تمامي گناهانم را بيامرز و چيزي از آن وامگذار و دعايم را مستجاب ، عملم را پذيرفته و كلامم را از اعمال نيكي قرار ده كه به سويت بالا مي آيند و مرا با پيامبر و برگزيده ات و ائمه – درود تو بر آنان باد – همراه ساز .
پروردگارا ! من بدانان متوسل مي شوم و به وسيله آنان به درگاهت مي آيم پس اي ( ارحم الراحمين) (بخشنده ترين بخشندگان) دعايم را مستجاب كن و مرا از گناهان رهايي ده . . . (امام سپس حاجت خود را نقل كرده به سجده مي افتاد و مي فرمود) :
( (لا اله اللّه الحليم الكريم ؛) خدايي جز خداي بردبار، بزرگوار، والا و بزرگ نيست) .
( (لا اله الا اللّه العلي العظيم ؛) منزه است پروردگار آسمان هاي هفتگانه ، زمين هاي هفتگانه و پروردگار عرش عظيم) .
پروردگارا ! من از كيفرت به گذشت تو، از خشمت به خشنوديت و از خودت به تو پناه مي آورم ، نمي توانم تو را ستايش كنم يا ثنا گويم ، تو همان هستي كه خود را ثنا كرده اي ، زندگيم را افزايشي در هر نيكي و مرگم را رهايي و آسودگي از هر شرّي برايم قرار ده .
اي اميد و مايه اعتماد من ، نور چشمانم را طاعت خودت قرار ده و چهره ام را پس از آنكه برايت سجده كرد به آتش سوزان .
آقاي من مرا بر تو منتي نيست اين تويي كه بر من منّت داري پس به ناتواني من و نازكي پوستم رحمي كن و مشكلات دنيوي و اخروي مرا كفايت كن و همراهي پيامبر ( – صلي اللّه عليه و آله -) و اهل بيتش – عليهم السلام – را در درجات بهشت نصيبم فرما . . .
اي نور نور (اي همه نور) اي گردانده امور، اي بخشنده ، اي بزرگوار، اي يكتا، اي يگانه ، اي بي نياز اي آنكه نزاده است و نمي زايد و او را همسري نيست ، اي تنها، او چنين است و ديگري جز او چنين نيست ، اي آنكه در آسمان هاي بلند و زمين هاي پايين تر كسي جز او خدا نيست ، اي عزت دهنده هر ذليل و اي خوار كننده هر عزيز به عزت و جلالت سوگند كه صبرم به پايان رسيد (و طاقتم طاق گشت) پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست و رنج و اندوهم را برطرف كن . . .) .
كدام روا و روح ملكوتي و فرشته اي چونان روح امام هادي اين چنين روحانيت انبيا و قداست اوصيا را نشان مي دهد و تعلق محض را به خالق هستي و بخشنده زندگي مي رساند .
امام در اين ادعا به او ( انقطاع الي اللّه) مي رسد، سررشته تمام حوادث را در دست قدرت خداوند مي بيند، بدو پناه مي برد و از او نيرو مي گيرد و توكل حقيقي را بيان مي كند .
اين دعا علاوه بر جنبه هاي اخلاقي و اعتقادي ، حاوي حسن طلب و ظرافت ادب مي باشد .