[250] -37- و نيز كليني با سند خود از محمد بن جزك نقل مي كند كه گفت:

به امام هادي عليه السلام نوشتم: فدايت شوم! من شتر، و شترباني دارم كه با آن ها گاهي كه ميل حج دارم به مكه، يا ندرتا به بعضي جاها مي روم، آيا نماز و روزه ام را بشكنم؟ امام عليه السلام در پاسخ نوشت: اگر در هر سفري همراه ايشان نيستي مگر گاهي كه به مكه مي روي، نمازت را شكسته بخوان، و روزه ات را افطار كن.

[251] -38- طوسي با سند خود از يكي از اهل سامرا نقل مي كند كه گفت:

از ناحيه مقدسه ي امام هادي عليه السلام صادر شد: شكارچي تا در جاده راه مي رود [و قصد صيد ندارد]، نماز را شكسته مي خواند، و چون از جاده [، به قصد شكار] منحرف شد، نماز را تمام مي خواند، و چون باز به جاده بازگشت [، و از قصد شكار منصرف شد]، شكسته مي خواند.

[252] -39- و نيز با سند خود از سليمان بن حفص نقل مي كند كه گفت:

امام هادي عليه السلام فرمود: بر مسافر بايسته است كه در تعقيب هر نماز شكسته اي، در عوض دو ركعت سوم و چهارم، سي بار بگويد: سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اكبر.

[253] -40- و نيز با سند خود از عمرو بن سعيد نقل مي كند كه گفت:

جعفر بن احمد به امام هادي عليه السلام نوشت: در چه مقداري، سفر محقق مي شود، و نماز شكسته مي شود؟ امام عليه السلام با خط خود كه من آن را مي شناختم نوشت: اميرمؤمنان عليه السلام چون به سفر مي رفت، در يك فرسخي نماز را شكسته مي خواند، سپس در سال آينده، باز همين سؤال را كرد، امام در پاسخ نوشت: در ده روز [1] .