يعني ملائكه آسماني و فرشتگان به محضر ائمّه معصومين عليهم السلام رفت و آمد داشته و دارند و اين مقام علاوه بر ائمّه معصومين عليهم السلام، بر اساس آيه سي ام سوره فصّلت، براي مؤمنيني كه بر ايمان خود ثابت قدم باشند، بر حسب رتبه ايمان و استقامت در راه آن، حتمي و مسلّم است.

«إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلا َئِكَةُ». [1] .

به يقين كساني كه گفتند: «پروردگار ما خداوند يگانه است»، سپس استقامت كردند، فرشتگان بر آنان نازل مي شوند.

ائمّه عليهم السلام كه داراي كامل ترين ايمان ها و در راه خدا پا برجاترين افراد بودند، حتماً ملائكه به صورت مرتّب بر آنان وارد مي شوند.

عن ابي حمزه الثمالي عن علي بن الحسين عليهما السلام - قال قلت له: «جُعِلتُ فِداكَ و إِنَّهُم لَيَأتُونَكُم؟ فَقالَ: يا أَبا حَمْزَةَ إِنَّهُم لَيُزاحِمُونا عَلي تُكَأَتِنا». [2] .

ابوحمزه ثمالي مي گويد: به امام سجاد عليه السلام عرض كردم: جانم به فدايت، آيا ملائكه بر شما وارد مي شوند؟ فرمودند: اي ابا حمزه آنها (آنچنان فراوان بر ما



[ صفحه 35]



وارد مي شوند كه) روي متكّاها (و تكيه گاهها) جا را بر ما تنگ مي كنند.

آمد و شد ملائكه بر وجود امام معصوم بدان خاطر است كه ملائكه مدبّران امور خداوند هستند. [3] از طرفي امام معصوم عليه السلام واسطه فيوضات الهي به مردم است. لذا ملائكه تدبيركننده عالَم، بايد خدمت واسطه فيوضات رسيده و از وي كسب فيض نموده و عالم را تدبير نمايند.

قال ابوالحَسَن عليه السلام: «ما مِن مَلك يُهْبِطُهُ اللّهُ في أَمرِ ما يُهْبِطُهُ إلاَّ بَدَأَ بِالاِمامِ فَعَرَضَ ذلك عَلَيْهِ وَ انَّ مُختَلَفَ الملائِكةِ مِن عِندِ اللّهِ تَبارَكَ و تَعالي اِلي صاحِبِ هذَا الأَمْرِ». [4] .

امام كاظم عليه السلام مي فرمايند: فرشته اي نيست كه خداوند براي امري به زمين فرو فرستد، مگر آنكه اول نزد امام آيد و آن امر را به او عرضه كند، كه رفت و آمد ملائكه از نزد خداي تبارك و تعالي به سوي صاحب الامر است.