از اين فراز، مي توان دو تفسير نمود:

1 - خداوند متعال به سبب نور خود كه هدايت گر وجودش و علوم رباني و كمالات قدسي است، ائمه معصومين عليهم السلام را برگزيد. (در اين صورت «باء» به معني سببيت است.)

2 - خداوند متعال از نور خود - كه ائمه عليهم السلام را با آن خلق كرده بود -، ايشان را برگزيد. (در اين صورت «باء» به معناي «من» است.)