پس با شما باشم، با شما، نه با غير شما.

«فاء» تفريع است براي جمله هاي گذشته كه از «مؤمن بايابكم» آغاز شده بود.

زائر در اين فراز بعد از تمامي اين اقرارها و بيان اعتقادات، اعلام مي دارد كه من با شما هستم و ملازم ركاب شمايم و با اين همه فضائل و سجاياي نيكويي كه شما داريد، سراغ شخص ديگري نخواهم رفت و من با قلب و اعتقاداتم و با دست و زبانم، همراه شما هستم. يعني همراهي من، باطني و ظاهري است.

شايد منظور زائر از اين فراز آن است كه زائر از خداوند مي خواهد كه او را در دنيا و آخرت همراه ائمه معصومين عليهم السلام قرار دهد و نه همراه دشمنان آن بزرگواران.

شايد هم منظور از «معكم» اول، در حيات و زندگي باشد و «معكم» دوم، زمان رجعت ائمه معصومين عليهم السلام. يعني زائر دعا مي نمايد كه من با زندگاني ام همراه شما بوده و پس از رجعت شما، در ركابتان به همراه شما باشم. پس در



[ صفحه 147]



حقيقت زائر دعا مي كند كه: «فجعلني الله معكم في حياتي و معكم في الرجعة بنصرتكم لا مع عدوكم مع مخالفته لكم».