و عادت شما احسان است.

«عادت» ائمه معصومين عليهم السلام بر «احسان»، متضمن دو مطلب است:

1 - هيچ محدوديتي در احسان ايشان نبوده و احسان پذير نيز داراي هيچ قيد خاصي نيست. لذا آنان همان گونه كه به دوستان و محبان خود نيكي مي كردند، به دشمنان خود نيز احسان و نيكي مي نمودند و احسان آنها پرتوي از احسان خداوند است. پس همان طور كه رحمت خداوند عام است، رحمت و احسان آنان نيز عام مي باشد.

2 - منشأ اين همه احسان ائمه طاهرين عليهم السلام، كريم النفس بودن وجود آن بزرگواران است. يعني نه اينكه آن را وظيفه خود و يا باري بر دوش خود مي دانستند و احسان مي نمودند، بلكه خودشان كريم النفس بوده اند.



[ صفحه 180]