فردي را به نام جنيدي معرفي كردند كه در عداوت با اهل بيت پيش اهل مدينه سابقه دار بود. عمر بن فرج او را خواست؛ از دارايي خليفه حقوق سالانه اي براي او مقرر كرد و مقدمات زندگي او را فراهم ساخت. به او تأكيد كرد كه خليفه به من دستور داده شخصي همچون تو را مراقب اين كودك قرار دهيم تا او را از تماس با شيعيان دور نگاه دارد.

راوي گويد: جنيدي در قصر بصريا مواظب امام هادي بود. همين كه شب مي شد در را مي بست و كليد را نزد خود نگاه مي داشت. امام علي النقي مدتي در همين حال به سر مي برد و دست شيعيان از دامن امام كوتاه بود. شيعه از مواعظ و قرائت و حضور امام هادي محروم شد.

محمد بن سعيد مي گويد: روز جمعه جنيدي را ملاقات كردم. سلام گفتم و يادآور شدم كه اين كودك هاشمي كه تو مراقب او هستي چه مي گويد. او به سخن من اعتراض كرد و گفت: چرا مي گويي كودك هاشمي و نمي گويي بزرگ هاشمي؟

به من گفت: تو را به خدا آيا در مدينه كسي را سراغ داري كه از من عالم تر باشد؟ گفتم: نه گفت: به خدا قسم من يك قسمت از ادبيات را كه گمان مي كنم تحقيق كاملي در آن كرده ام براي آن بزرگوار مي گويم و آن حضرت گفته هاي مرا طوري به من املا و تعليم مي كند كه من از بيان او استفاده اي جديد و فراوان مي كنم. مردم گمان مي كنند كه من معلم و مربي او هستم. به خدا سوگند كه او معلم و مربي من است. من از او علم ياد مي گيرم.

راوي گويد: من كلام جنيدي را به طوري فراموش كردم كه گويا از اول نشنيده بودم تا آن كه مرتبه ي دوم جنيدي را ملاقات كردم. از حال او پرسيدم: سپس گفتم: حال آن جوان هاشمي چگونه است؟ گفت: اين حرف را نزن. به خدا قسم كه او بهترين اهل زمين است و بزرگوارترين خلق خداست. چه بسا پيش مي آيد كه آن حضرت مي خواهد به كاري مشغول شود و به او مي گويم: تنظر حتي تقرء عشرك؛ منتظر باش تا به ده سالگي برسي. به من مي فرمايد: كدام سوره هاي قرآن را براي تو بخوانم؟ من يكي از سوره هاي طولاني قرآن را پيشنهاد مي كنم و حضرت آن سوره را با سرعت تمام و با قرائت صحيح مي خواند، به طوري كه من صحيح تر از آن را از كسي نشنيده ام و آن را نيكوتر از صوت داود (ع) - كه ضرب المثل است - تلاوت مي كند.

راوي گويد: جنيدي گفت: پدر اين كودك در عراق بود و در آنجا از دنيا رفته و خودش در كودكي در مدينه بين كنيزان سياه نشو و نمو كرده. با وجود اين، اين علوم را از كجا فرا گرفته؟! راوي گويد: پس از چند روز جنيدي را ديدم كه حقايق بر او روشن شده و به امامت علي النقي هادي معتقد شده است. [1] .



[ صفحه 387]