بازگشت

چه كسي به امام هادي گريست


چشم علم و دانش، عادات و رسوم نيكو، آيات و روايات محكم و روشن بر او گريست. جد بزرگوارش، پيامبر برگزيده خدا بر او گريه كرد، گويا كه نور و روشنائي چشمش از بين رفته و خاموش گرديده است.

چشمان ماههاي نوراني، پدران عزيز، گرامي و نيكوكارانش بر او گريستند.

بر مصيبت هاي امام هادي عليه السلام تمام اهل عالم حتي حيوانات وحشي در بيابانها گريه كردند!



اي دائم از خدا و نبيين تو را سلام

وي روي عالمي به حريم تو صبح و شام





[ صفحه 283]





دشمن تو را به زور به بزم شراب برد

كرد از تو و رسول خدا هتك احترام



آنجا به تو تعارف جام شراب كرد

ريزد خدا حميم جهنم و را به كام



بزم مي و ولي خدا آه آه آه

اي كاش مي گسست فلك را زهم نظام



خاموش شد صداي دعايت ولي به زهر

اي آنكه يافت دين خدا از دمت قوام



داغ تو شعله بر جگر شيعيان زند

تا مهديت بيايد و بستاند انتقام



از غربتت و يا جگر پاره پاره ات

يا زخم بي شمار دلت گويم از كدام



گريم به ياد جد غريبت كه رأس او

گه ماه كوفه بود و گهي آفتاب شام



گه دوخت نيزه سينه و پشت و را به هم

گه ريخت سنگ بر سر او از فراز بام



بر روح پاك تو به تن چاك چاك او

«ميثم» همواره مي كند از جان و دل سلام [1] .



لا حول و لا قوة الا بالله

نسئلك و ندعوك باسمك العظيم يا الله...

پروردرگارا! زيارت امام هادي عليه السلام را نصيب ما بگردان.

خدايا! روح ايمان كه عبارت است از ولايت، از ما مگير.

خداوندا! دشمنان دين اسلام، دشمنان ائمه اطهار و دشمنان شيعيان را محو و نابود گردان.

آمين يا رب العالمين!


پاورقي

[1] نخل ميثم، ديوان حاج غلامرضا سازگار (ميثم)، ص 349.