هر كه از خداوند بپرهيزد از او بپرهيزند و هر كه خدا را فرمان برد، اطاعت شود و هر كه مطيع خداست از خشم مخلوق باك ندارد و هر كه خدا را به خشم آرد بايد يقين كند كه به خشم مخلوق گرفتار مي شود.

هر كه از مكر خدا و كيفر دردناكش آسوده زيد تكبر پيشه كند تا قضاي خدا و امر نافذش او را فراگيرد و هر كه بر بينه اي از پروردگارش باشد مصيبتها بر او آسان گردد اگر چه تكه تكه و پراكنده شود.



[ صفحه 243]



شكرگزار به خود شكر سعادتمندتر است از نعمتي كه باعث شكر شده زيرا نعمت كالاي دنياست و شكر نعمت دنيا و آخرت. خداوند دنيا را سراي آزمايش قرار داده و آخرت را خانه ي عاقبت و فرجام و بلاي دنيا را وسيله ثواب آخرت و ثواب آخرت را عوض بلاي دنيا قرار داده است.

ستمكار بردبار بسا كه به وسيله حلم خود از ستمش گذشت شود و محق نادان چه بسا كه به سبكسري خويش نور حقانيت خود را خاموش كند. هر كه از روي دوستي به تو نظري دهد از او كاملا فرمان ببر.

هر كه قدر خود نداند از شر او ايمن مباش.

دنيا بازاري است كه مردمي در آن سود برند و گروهي ديگر زيان كنند.