طبري سني صاحب تاريخ در اين مورد مفصل نوشته است ولي ما آنچه را مرحوم محدث قمي بيان داشته مي آوريم، مي نويسد:

منتصر چند نفر از غلامان خاص متوكل را براي كشتن او معين كرد. شبي متوكل در قصر خود با نديمان مشغول شرب خمر بود و او در حالت سكر و مستي بود كه بغاء صغير داخل قصر شد و نديمان را مرخص كرد و همگي بيرون رفتند مگر فتح بن خاقان كه پيش متوكل ماند آن گاه غلاماني كه مهياي كشتن متوكل بودند با شمشيرهاي برهنه داخل شدند و بر متوكل هجوم آوردند.

فتح بن خاقان كه چنين ديد فرياد كشيد: واي اميرالمؤمنين را مي خواهيد بكشيد، و خود را بر روي متوكل افكند، غلامان شمشيرها را كشيدند و بر متوكل و فتح بن خاقان فرود آوردند و خون هر دو بريختند پس بيرون رفتند و نزد منتصر بالله رفتند و بر او به خلافت سلام كردند. [1] .