امام ابوالحسن هادي عليه السلام، بيشترين اهميت را به نشر آثار شريعت اسلامي، و بيان احكام، و تعليم و تدريس علوم اسلامي مبذول مي داشت فقها و دانشمندان در اطراف آن حضرت گرد مي آمدند و از زلال علوم وي سيراب مي شدند و احاديثي را كه از آن بزرگوار استفاده مي كردند، مي نوشتند، كه همين نوشته ها از جمله منابع تشريع احكام اسلامي - از ديدگاه شيعه ي اماميه - است.

به راستي امام ابوالحسن عليه السلام فقيه بلامنازع و بي نظير زمان خود بود. تا آن جا كه متوكل عباسي - با اين كه از دشمنترين و كينه توزترين مردم نسبت به علويان بود - در مسائل پيچيده به آن حضرت مراجعه مي كرد و فتواي او را بر فتواي ديگر فقها ترجيح مي داد. ما در بحثهاي آينده راجع به اين مطلب سخن خواهيم گفت و پاره اي از احاديث وارده از آن حضرت را كه فقهاي شيعه در استنباط احكام شرعيه به آنها مراجعه مي كردند، به شرح زير



[ صفحه 113]



مطرح مي كنيم: