خلاصه حالات دوازدهمين معصوم

آن حضرت طبق مشهور، سه شنبه، دوّمين روز از ماه رجب، سال 212 هجري قمري (1)، در قريه اي به نام صُريا سه فرسخي شهر مدينه منوّره ديده به جهان گشود. (2)

نام: عليّ (3) صلوات اللّه و سلامه عليه.

كنيه: ابوالحسن و ابوالحسن الثالث.

لقب: هادي، ناصح، متوكّل، نقيّ، مرتضي، عالم، طاهر، طيّب، عسكري، أمين، ابن الرّضا و …

پدر: امام محمّد، جواد الائمّه عليه السلام.

مادر: سمانه - از اهالي مغرب - و معروف به سيّده بوده است.

نقش انگشتر: ((اللّه رَبّي وَ هُوَ عِصْمَتي مِنْ خَلْقِه)).

دربان: عثمان بن سعيد عمري.

مدّت عمر: آن حضرت سلام اللّه عليه، مدّت شش سال و پنج ماه در حيات پدر بزرگوارش؛ و نيز پس از شهادت وي، مدّت 33 سال و 9 ماه رهبريّت و امامت جامعه را بر عهده داشت.

جمعا عمر پُر بركت آن حضرت را حدود 41 سال و چند ماه گفته اند، كه مدّت بيست سال و أندي از آن را در شهر سامراء، تحت نظر حكومت عبّاسي به طور إجبار إقامت داشت.

مدّت امامت: بنابر آنچه كه بين گفتار مورّخين و محدّثين مشهور است: آن حضرت، روز سه شنبه، پنجم ماه ذي الحجّه، سال 220 هجري، پس از شهادت پدر بزرگوارش به منصب امامت و خلافت نائل آمد و حدود 33 سال و 9 ماه، امامت و هدايت جامعه اسلامي را عهده دار بود.

آن حضرت پس از شهادت پدر بزرگوارش، مرتّب در حصر و تحت اذيّت و آزار دستگاه ظلم و جور خلفاء بني العبّاس و مخالفين قرار داشت؛ و بيشتر مدّت امامت خود را يا در زندان و يا تحت نظر جاسوسان و مأموران حكومتي سپري نمود.

و اگر هم بر حسب ظاهر آزاد مي شد، غيرمستقيم برخوردهاي حضرت و نيز رفت و آمد افراد را به حضور ايشان، تحت كنترل شديد قرار مي دادند.

امّا براي آن كه افكار عمومي خدشه دار نگردد، به طور رياكارانه در ظاهر و در موقعيّت هاي معيّن، حضرت را تكريم و تعظيم مي كردند.

ولي به هر حال كينه و خباثت و سخن چيني افراد كوردل، امام عليه السلام را به حال خود وا نگذاشت؛ و سرانجام حضرت را به وسيله زهر مسموم و به شهادت رساندند.

و به همين جهات سياسي و حكومتي، امام عليه السلام كمتر توانست، مسائل دين را در امور مختلف مطرح نمايد و يا جلسات درس تشكيل دهد.

بدين جهت سخنان حضرت، نسبت به پدران بزرگوارش كمتر در بين كتب تاريخ و حديث ديده مي شود.

و همچنين براي اثبات مظلوميّت حضرت، همين كافي است كه دفن جسد مطهرّ آن بزرگوار نيز در خانه خود آن حضرت انجام گرفت.

خلفاء هم عصر: امامت آن حضرت با حكومت و رياست هفت نفر از خلفاء بني العبّاس به نام هاي: واثق، متوكّل، منتصر، مستعين، معتّز، معتمد و معتصم مصادف شد.

مام مظلوم عليه السلام اختلاف است؛ ولي مشهور بين علماء گفته اند: شهادت آن حضرت، روز سوّم ماه رجب، سال 254 هجري قمري (4) مي باشد، كه در زمان حكومت معتصم به وسيله زهر مسموم و به شهادت رسيد؛ و جسد مطهّر و مقدّسش در شهر سامراء، در منزل شخصي خود حضرت دفن گرديد.

فرزند: حضرت داراي چهار فرزند پسر به نام هاي: امام حسن عسكري عليه السلام، حسين، محمّد و جعفر؛ و نيز يك دختر به نام عايشه بوده است.

نماز امام هادي عليه السلام: دو ركعت است، در هر ركعت پس از قرائت سوره حمد، هفتاد مرتبه سوره توحيد خوانده مي شود؛ و پس از آخرين سلام، تسبيحات حضرت فاطمه زهراء عليها السلام گفته مي شود. (5)

و سپس نيازها و حوائج مشروعه خود را از درگاه خداوند متعال طلب مي نمايد، كه إنشاء اللّه بر آورده خواهد شد.

***

1- در تاريخ ولادت حضرت، از نظر مورّخين و محدّثين بين 15 يا 27 ذي الحجّه، و بين دوّم يا 13 رجب، سال 212 اختلاف است.

2- تاريخ مذكور، مطابق با نُهم مهر ماه، سال 206 هجري شمسي مي باشد.

3- نام و لقب آن حضرت به عنوان امام ((عليّ، هادي)) عليه السلام طبق عدد حروف أبجد كبير 110، 20 مي شود.

4- مطابق با يازدهم تيرماه، سال 247 هجري شمسي خواهد بود.

5- تاريخ ولادت و ديگر حالات آن حضرت برگرفته شده است از:

اصول كافي: ج 1، تهذيب الاحكام: ج 6، تاريخ اهل البيت (ع)، مجموعه نفيسه، أعيان الشّيعه: ج 2، إعلام الوري طبرسي: ج 2، مناقب ابن شهرآشوب: ج 4، كشف الغمّه: ج 2، بحارالانوار: ج 48، جمال الاُسبوع، دعوات راوندي و …