اهميت علم و عالم در كلام امام هادي (ع)


از امام حسن عسگري (ع) نقل شده: به امام هادي (ع) خبر رسيد كه مردي از فقهاي شيعه با بعضي از ناصبي ها مناظره نموده و آن ناصبي را محكوم و رسوا نموده است./
روزي آن دانشمند شيعه خدمت امام هادي (ع) شرفياب شد. جمعي از بني هاشم و علوي ها خدمت حضرت بودند./
حضرت در صدر مجلس نشسته بودند، وقتي كه آن دانشمند وارد گرديد، حضرت او را نزد خود طلبيدند و در كنار خود نشاندند و توجه خود را به او معطوف نمودند./
كار حضرت بر اشرافي كه حاضر بودند سنگين آمد. علوي ها به احترام آن حضرت اعتراض نكردند ولي بزرگ بني هاشم زبان به اعتراض گشود و گفت: يا بن رسول الله! اين گونه شخص عامي را بر بزرگان از آل ابي طالب عليه السلام و آل عباس مقدس مي داري؟!/
حضرت فرمودند: مواظب باشيد از كساني نباشيد كه خدا در مذمت آنان فرموده است: «مگر نگاه نمي نمايي به كساني كه بهره اي از كتاب به آنها داده شده به كتاب خدا دعوت مي شوند، پس گروهي از آنها پشت مي كنند و رو مي گردانند.»/
پس از آن حضرت فرمودند: راضي هستيد كه قرآن ميان ما داور و حكم باشد؟ گفتند: آري. فرمودند: مگر خدا نفرموده است: «اي كساني كه ايمان آورده ايد وقتي كه به شما گفته شد در مجالس جا باز نماييد، جا باز كنيد كه خدا به شما گشايش مي دهد و وقتي كه گفتند: برخيزيد، برخيزيد، خداوند، مرتبه كساني از شما كه ايمان آورده اند و مرتبه صاحبان علم را درجاتي بالا مي برد». خدا راضي نشده براي عالمي كه ايمان دارد مگر اينكه او را بر مومني كه علم ندارد رفعت و برتري دهد همان گونه كه راضي نشده مگر اين كه مومن را بر غير مومن برتري دهد./
شما كه به من اعتراض مي كنيد كه چرا اين فقيه و دانشمند را بر شما برتري دادم و او را در كنار خود جاي دادم، بگوييد آيا خدا در مقام بيان فضيلت و برتري افراد چه فرموده است: آيا نفرموده: خداوند بالا مي برد مرتبه كساني را كه ايمان آورده اند و مرتبه ي كساني كه صاحب علم هستند يا اينكه نفرموده: بالا مي برد رتبه كساني كه داراي شرافت نسب هستند و مگر خداوند نفرموده: مگر كساني كه مي دانند با كساني كه نمي دانند مساويند؟ اگر با آيات قرآن كه بعضي از آن تلاوت شد آشنا هستيد چرا به من در ارتباط با احترامي كه از اين عالم به جا آوردم اعتراض مي نماييد؟ شكستي كه اين عالم به آن ناصبي داده است در مقام بيان و حجت و دليل از هر شرافت نسبي بالاتر است./

***