از آنجايي كه امام هادي(ع) نسبت به جريان حكومت امام شيعيان قلمداد مي شدند، حكومت عباسي را در حكم كفر مي دانستند اما با توجه به محصور بودن و خفقان موجود توان ورود رسمي به مبارزه را نداشتند چون در اين صورت كشته مي شدند. بنابراين به صورت اداره شبكه اجتماعي به ويژه در مناطق قم، طبرستان، خراسان و مصر كه محدوديت و لزوم تقيد وجود نداشت به تبيين و اجرا نواقص موجود در بحثهاي امام جعفر صادق(ع) و محمد باقر(ع) پرداختند كه در حقيقت مي توان دوران امام هادي(ع) را دوران تكميل شيعه و دوران رفع اشكالات و رفع سؤالات موجود در مورد مكتب جعفري تلقي كرد.