منظور از هادي در كتاب سياحت غرب، حضرت امام هادي (ع) يا هيچ امام يا فرد صالحي نيست، بلكه معناي لغوي يعني هدايت كننده مورد نظر است. هادي در اين داستان سمبل كارهاي نيك و اعمال صالح آدمي است كه به صورت يك انسان نيك صورت و سيرت مجسم شده است، در مقابل اعمال زشت انسان كه آن نيز به صورتهاي مختلف تصوير شده است، گاه به صورت يك بيابان مخوف، گاه به صورت يك سگ سياه، گاه به صورت يك انسان زشت صورت كه با شخصيت داستان همراه ميشود و در جاهاي مختلف باعث آزار و اذيت او ميگردد.

از آن جا كه هيچ انساني از عمل نيك خالي نيست، بنابراين هر كس يك هادي دارد، منتهي ممكن است به قدري اعمال زشت در انسان زياد باشد كه هادي قدرت ياري رساني و كمك به شخص را نداشته باشد. مسلّماً پرهيزكاران و انسان هايي كه اعمال نيكشان بر اعمال بدشان برتري دارد، از جاها و مواضع برزخ و قيامت به آساني گذر خواهند كرد و سمبل هادي در مورد آنان نُمود بيشتري دارد،چنان كه در داستان مرحوم نجفي ديده ميشود.