هفتم شيخ طوسي وديگران روايت كرده اند از اسحاق بن عبداللّه علوي عريضي كه گفت: اختلاف شد مابين پدرم وعموهايم در ميان چهار روزي كه مستحب است روزه گرفتن آن در سال، پس سوار شدند ورفتند خدمت حضرت علي نقي عليه السلام ودر آن هنگام آن حضرت در (صريا) مقيم بود پيش از آنكه به سرّ من رأي رود. پس از آنكه ايشان خدمت آن جناب رسيدند آن حضرت فرمود: آمده ايد كه از من سؤال كنيد از ايامي كه در سال روزه اش مستحب است؟ گفتند: بلي! ما نيامديم مگر براي تعيين اين مطلب. فرمود: آن چهار روز يكي هفدهم ربيع الاول است وآن روزي است كه روزي خدا صلي اللّه عليه وآله وسلم در آن متولد شده، وديگر روز بيست وهفتم رجب است وآن روزي است كه مبعوث شده در آن روز رسول خدا صلي اللّه عليه وآله وسلم، وسوم روز بيست وپنجم ذي القعده است وآن روزي است كه در آن روز زمين پهن شده است، وچهارم روز هيجدهم ذي حجه است وآن روز غدير است. (1)