بازگشت

بخشش


بخشندگي با خون و گوشت اهل بيت: آميخته بود. آنان همواره با بخشش هاي خود، ديگران را به شگفتي وا مي داشتند. گاه آن قدر مي بخشيدند كه رفتارشان در شمار معجزه به شمار مي آمد، تا آنجا كه در اين مقام در توصيف حضرت هادي (ع) مي گفتند: «انفاق امام هادي (ع) به قدري بود كه جز پادشاهان كسي توانايي انجام آن را نداشت و مقدار بخشش هاي ايشان تا آن زمان از كسي ديده نشده بود و در جغرافياي انديشه ها نمي گنجيد» . (1)

اسحاق جلاب مي گويد: «براي ابوالحسن (ع) گوسفندان بسياري خريدم. سپس مرا خواست و از منزلش مرا به جايي برد كه بلد نبودم و فرمود تا تمامي اين گوسفندان را ميان افرادي كه خود دستور داده بود، پخش كنم» . (2)

بي آنكه ديگران متوجه شوند، آنان را از نسيم بخشندگي خود مي نواخت و مورد تفقد قرار مي داد. گوسفنداني را مي خريد، با دست خود ذبح و بين نيازمندان توزيع مي كرد. (3) گاه نيز در حد توان خود و به همان اندازه اي كه شخص در خواست كرده بود، به آنان بخشش مي كرد. «ابو هاشم جعفري» مي گويد: «در تنگناي مالي بسياري گرفتار آمده بودم تا آنجا كه تصميم گرفتم براي درخواست كمك نزد امام هادي (ع) بروم. هنگامي كه خدمت امام رسيدم، پيش از آنكه سخني بگويم، فرمود: اي ابا هاشم! كدام يك از نعمت هاي خدا را مي خواهي شكر كني؛ ايماني كه به تو داده كه به وسيله آن بدن خود را از آتش دوزخ دور سازي و يا سلامتي و عافيتي كه به تو ارزاني داشته كه از آن در راه عبادت و بندگي خدا بهره بري، يا از آن قناعتي كه به شما هديه كرده تا در پي آن، از درخواست از مردم بي نيازتان كند؟

اي ابا هاشم! علّت آنكه من سخن آغاز كردم، آن است كه گمان كردم مي خواهي از برخي مشكلات خود شكايت كني. دستور داده ام دويست دينار طلا به شما بدهند كه با آن مشقت را بر طرف سازي. آن را بگير و به همان مقدار بسنده كن» . (4)

***

1) مناقب آل ابي طالب، ج 4، ص 409.

2) اصول كافي، ج 1، ص 498.

3) اعيان الشيعه، سيد محسن امين، بيروت، دار التعارف للمطبوعات، بي تا، ج 2، ص 37.

4) بحار الانوار، ج 50، ص 129.