بي ترديد اگر بخواهيم شاهد يك تربيت صحيح وايده آل و پربازده در جامعه اسلامي باشيم، مي بايست از شيوه ها و روش هاي تربيتي مناسب كه مطابق با موازين و راهكار هاي عقلي و شرعي است، بهره جويي كنيم. بهترين و كليدي ترين شيوه هاي تربيتي را مي توان در اقوال و افعال شايسته حضرات پيشوايان معصوم (ع) پي جويي كرد؛ زيرا آنان به عنوان بالاترين و برترين مربيان تربيتي بشر به حساب مي ايند و تمامي مكاتب تربيتي عالم، از مكتب انسان گرايي اگوست كنت و مكتب تجربه گرايي جان ديوئي تا ساير مكاتب پوزتيويستي و …، چاره اي جز تسليم و رهجويي از مكتب تربيتي اسلام و اهل بيت (ع) ندارند؛ چنان كه قرآن كريم، همه را به پيروي كامل از آن بزرگواران فراخوانده است: ) يا أَيّهَا الّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللّهَ وَ أَطيعُوا الرّسُولَ وَ أُولِي اْلأَمْرِ مِنْكُمًْ [1] (؛ «از خدا و رسول و صاحبان امر خود پيروي كنيد» .

در اين نوشتار سعي شده است تا شيوه هاي زيباي تربيت از منظر دهمين امام معصوم (ع) با توجه به سخنان و رفتار آن بزرگوار، تبيين شود. قبل از هر چيز ناچاريم نگاهي اجمالي به تربيت و مفهوم روش تربيتي كنيم.