بازگشت

واپسين منزل امام هادي عليه السلام


وجود مقدس امام هادي براي معتمد عباسي به دليل زهد و تقوا، دانش و سازش ناپذيري با ستم و سلطه گري، ديگر قابل تحمل نبود. به همين دليل، تصميم گرفت تا زهر كشنده اي به حضرت بخوراند. همين كه امام زهر را تناول كرد، به بستر بيماري افتاد. در مدّت بيماري، شيعيان و بزرگان حكومت به عيادت حضرت مي رفتند. سرانجام زهر بدن امام را به شدت ملتهب ساخت و حضرت دريافت كه در آستانه كوچ به سراي باقي است. روي به سمت قبله كرد. هنگام وفات ذكر خدا و ترنّم توحيد بر لبان مباركش جاري بود و روح مطهر امام در حالي كه سرشار از معنويت بود، به ملكوت پرواز كرد. امام حسن عسكري (ع) پس از غسل و كفن بر پيكر پاك پدرش، نماز گزارد؛ در حالي كه قلب شريفش در حزن و تأثر مي گداخت. زمان شهادت امام هادي(ع) را سوم رجب سال 254 و نيز 25 جمادي الآخر همين سال نوشته اند.
جمعيت زيادي در اين خانه و اطرافش اجتماع كردند. امام حسن عسكري (ع) با سري برهنه از اندرون بيرون آمدند. مردم به احترامش از جاي برخاستند و تسليت عرض كردند. آن حضرت نزديك درب اندرون روي زمين نشست و آن گاه جنازه با شكوه خاصي تشييع شد و در پيشاپيش پيكر پاك امام، وزيران، علما، قضات، سران سپاه و ساير افراد و دودمان عباسي حركت مي كردند. با وجود آنكه امام يازدهم بر پيكر پدر نماز گزارده بود، به دستور خليفه، احمد بن متوكل نيز بر جنازه حضرت هادي(ع) نماز خواند.
پيكر امام هادي را به منزل آن حضرت انتقال دادند؛ منزلي كه به قول خود او بيست سال و نه ماه را در آن تحت شرايط سخت و فشار هاي سياسي خلفاي عباسي گذرانيد. امام حسن عسكري (ع) پدر را در اتاقي كه عبادتگاهش بود، دفن كرد. پس از فراغت از مراسم خاكسپاري، مردم تشييع كننده به سوي امام يازدهم شتافتند و تسليت هاي پرشور خويش را به آن حضرت تقديم كردند. بعدها امام حسن عسكري، آن گاه نرجس خاتون مادر حضرت مهدي (عج)، حكيمه خاتون و سپس حسن بن علي الهادي در اين خانه دفن شدند. ساليان متمادي بارگاه عسكريين زيارتگاه مشتاقان عترت نبي اكرم بود؛ تا آنكه در تاريخ 3/12/1384ش. اين مرقد مقدس از سوي عده اي معاند و دور از منطق و خرد تخريب شد. و بقاياي گلدسته هاي آن در تاريخ 23/3/86 با حمايت اشغال گران آمريكايي و انگليسي منفجر گرديد.

***